Η Grivalia Hospitality με την «Μακεδονικά Ξενοδοχεία ΑΕ» συμφώνησαν στη δημιουργία κοινού επενδυτικού σχήματος, με ποσοστά συμμετοχής 65%-35% και προχώρησαν στην εξαγορά του ακινήτου με προσφερόμενο τίμημα 5.459.700 ευρώ.
αγια ζωνη σιδηροκαστρο
τα νεα εφημεριδα του σαββατου
Κατόπιν της ολοκλήρωσης της συναλλαγής το προσεχές διάστημα, σύμφωνα με το fonh.gr, θα κινηθούν άμεσα οι διαδικασίες για την εκκίνηση του έργου ανάπτυξης το οποίο αναμένεται να συμβάλει σημαντικά στην τόνωση της τοπικής οικονομίας της Θεσσαλονίκης με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στη βελτίωση του τουριστικού προϊόντος και στην περαιτέρω αισθητική ανάδειξη του παραλιακού μετώπου της πόλης.
(Πηγή: www.fonh.gr)
O θρύλος της Θεσσαλονίκης
Το ακίνητο «Όλυμπος Νάουσα» κατασκευάστηκε το 1926, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσσέ και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής της πόλης της εποχής του μεσοπολέμου.
Σύμφωνα με τα σχέδια που παρουσιάζονται στο βιβλίο του Βασίλη Κολώνα, «Θεσσαλονίκη 1912-2012: Η αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας», εκδ. University Studio Press), για το κτίριο αρχικά εκδίδονται δυο οικοδομικές άδειες: Η μια στο όνομα των Σακιτούδη – Λεών σε σχέδια Μ. Ρούμπενς στα πρότυπα διώροφης αστικής κατοικίας το 1923 και η δεύτερη στο όνομα του Λ. Γιουδά σε σχέδια Ζακ Μοσέ στον τύπο Μεγάρου πολλαπλών χρήσεων το 1925.
(Πηγή: www.fonh.gr)
Για κάποιο άγνωστο λόγο η οικοδομή σταμάτησε στους δυο ορόφους ενώ στα σχέδια υπήρχε άδεια για άλλους δύο. Το εσωτερικό του με τις ψηλοτάβανες αίθουσες ήταν διακοσμημένο με ευρωπαϊκές ταπετσαρίες και γύψινες διακοσμήσεις ενώ οι βιενέζικες καρέκλες ήταν το σήμα κατατεθέν του. Στο πίσω μέρος διέθετε έναν καταπράσινο κήπο.
Αρχικά το κτίριο που κτίστηκε από τη ζυθοποιία «Όλυμπος Νάους» χρησιμοποιήθηκε στο ισόγειό του ως μουσείο ζυθοποιίας και δοκιμαστήριο μπίρας της εταιρείας, κάτι σαν μπιραρία της εποχής.
Η εταιρεία Όλυμπος-Νάουσα ήταν μια βιομηχανική φίρμα παρασκευής μπύρας που προήλθε από τη συνένωση δυο επιχειρήσεων στη δυτική Βιομηχανική ζώνη. Η μια ήταν το ζυθοποιείο Όλυμπος, που λειτουργούσε στο σημερινό Φιξ, εβραϊκών συμφερόντων και η άλλη η Παγοποιία Νάουσα των Ιορδάνη Γεωργιάδη, Λόγγου, Τσούτση, Τουρπάλη και Πλατσούκα. Το 1920 συνενώνονται και το 1926 η εταιρεία εξαγοράστηκε από τον Κάρολο Φιξ .
Τότε το ισόγειο του δίνεται για εκμετάλλευση και το 1927 ξεκινά τη λειτουργία του το συνεταιρικό εστιατόριο (ιδιοκτήτες οι Εμμ. Εμμανουηλίδης, Αριστοτέλης Σφήκας, Αντώνης Γεωργακόπουλος και Θωμάς Τσελίδης) που διατηρεί την επωνυμία και σερβίρει την μπίρα του εργοστασίου σε εντυπωσιακά ποτήρια με τη φίρμα του. Συναποτελούσε μαζί με το Μεντιτερανέ και τον Φλόκα της τριάδα της θεσσαλονικιώτικης φήμης.
(Πηγή: www.fonh.gr)
Το 1942 και σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής λειτούργησε σαν καμπαρέ-μιούζικ χολ. Στο Όλυμπος Νάουσα δεν υπήρχε περίπτωση να πας Σαββατοκύριακο χωρίς κράτηση.
Η φήμη του βασίστηκε στο καλό παραδοσιακό φαγητό. Σπεσιαλιτέ του ο πουρές σπανάκι, το αρνάκι φρικασέ, κοκκινιστό μοσχάρι με πουρέ μελιτζάνας, η μπουγιαμπέσα με ψάρια και όστρακα, το μυδοπίλαφο και οι λογών πίτες (από τυρίπιτα μέχρι κρεατόπιτα). Χύμα μαύρο ναουσέϊκο κρασί και γλυκίσματα που έφτιαχναν οι ζαχαροπλάστες του εστιατορίου με διάσημη την πουτίγκα και το γαλακτομπούρεκο.
(Πηγή: www.fonh.gr)
ηλεκτρονικές προεγγραφές στα αει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου